Peter Altena, geboren op 13 juni 1944 in Amsterdam, woont en werkt sinds 1974 in Baarn. Van kindsbeen af was hij gepassioneerd van tekenen. Tijdens zijn lagere schoolperiode wilde niets liever dan tekenen. Het spookte door zijn hoofd om later daar zijn beroep in te vinden. De ene keer wilde hij reclametekenaar worden en de andere keer modeontwerper, en weer een andere keer tekenleraar. Dit laatste leek hem wel wat. In de les was hij er vaak met zijn gedachten niet bij. Hij dwaalde af in zijn fantasiewereld. Behalve tijdens de tekenles, dan was hij er helemaal bij. Hij kon zich het best concentreren met papier en potlood. In zijn jeugd toen er nog geen televisie bestond, zat hij aan de radio gekluisterd, luisterde vooral naar hoorspelen of de bonte avondtrein zoals dat toen heette en maakte tekeningen, uiteenlopend van aard. Zijn fantasiewereld stond dan op scherp. Later wist hij precies aan de hand van zijn tekening naar welk programma hij had geluisterd. “Die jongen heeft talent” hoorde hij andere mensen vaak zeggen, “daar moet je mee verder gaan”! Maar zijn moeder had andere verwachtingen. Met tekenen kan je immers geen droge boterham verdienen. Zij zag haar kroost het liefst in een wit boordje, of ergens een belangrijke maatschappelijke positie bekleden. Dáár kan je over pochen!. Het gevolg was, dat hij door zijn gedrag niet in een doorleerklas terecht kwam en dus koos hij voor een opleiding als etaleur, reclametekenaar. Maar dit beroep zou hij nooit uitvoeren omdat hij na het behalen van zijn diploma op dat moment toch voor een ander beroep koos.
Hij kreeg de spirit om te gaan studeren. Aanvankelijk de middelbare school in dagopleiding en later de hogere school in de avonduren. Zijn doel was gewijzigd, hij wilde lesgeven, nu als gymnastiekleraar. Ook dit is hij niet geworden. Hij werd boekhouder bij een grote drukkerij in Amsterdam en studeerde verder in handelswetenschappen, want hij had de liefde van zijn leven ontmoet en wilde een gezinnetje stichten. In deze studie kon hij zijn ei kwijt en dit verschafte hem een goede baan. Na zijn aanstelling van een nieuwe job, kwam hij in 1974 met zijn gezin in Baarn wonen. In die tijd stond zijn leven in het teken van carrière maken.
Zijn latente passie bleef hem achtervolgen. Als er iets voorviel op kunstzinnig- of artistieke vlak, kreeg hij de kriebels en moest er getekend worden. Zo kwam hij ook bij Jaap de Ruig terecht. Bij hem heeft hij een tijdje portretstudies gedaan tot op zeker moment Peter een nieuwe buurman kreeg. Toeval of niet, zijn buurman was Nico Vroom, oud-directeur aan de Rijksacademie te Amsterdam. In een van de vele gesprekken die toen volgden hadden zij het bijna altijd over kunst en cultuur. Veel over Italië, waar Nico Vroom had gewoond. In één van die gesprekken liet Peter hem een pentekening zien, die hij gemaakt had in militaire dienst. Hij vermelde daarbij, dat hij na zijn 65e jaar met tekenen verder wil gaan. Bedenkelijk en wijs schudde Nico Vroom zijn hoofd en antwoordde: “Ik denk het niet, want als je er nu niets mee doet, doe je er later ook niets mee.” Die opmerking kwam aan!
Kort daarna ging Peter naar een ‘open atelier dag’ aan de Ewijckshoeve in de Lage Vuursche. Medio de tachtigerjaren begon hij met het volgen van een opleiding aqualeren; één avond in de week. Dat moest kunnen naast een drukke baan; hij was zo gezegd om. Hij gunde zich hiervoor geen tijd. Hij moest immers carrière maken. Een kleine tien jaar ging hij één avond in de week naar les, en hij begon het steeds leuker te vinden. Hij had succes en sloot deze periode af met een expositie in het restaurant ‘Het Oude Raadhuis’ te Eemnes.
Het motortje was in gang gezet. Maatschappelijk was hij opgeklommen van boekhouder tot ‘financial controller’ en gearriveerd. Hij ging op zoek naar nieuwe uitdagingen. Een studie ‘Gestalt en psychosynthese’ kwam op zijn pad, maar steeds meer kwam hij er achter dat deze richting hem geen bevredigend resultaat gaf. Hij kwam er achter dat zijn aanleg voor kunstzinnige en artistieke kwaliteiten maar beperkt was ontwikkeld.
Nu wist hij het!; “Kunstenaar’ wil ik worden”. Hij stortte zich helemaal op zijn uitdaging om dit vakmanschap vorm te geven. Hij nam teken- en schilderlessen aan de vrije-academie ‘ARS’ in Leiden; drie avonden in de week en één vrije ochtend waren bezet voor zijn ideaal. Ook etsen en het maken litho’s stonden op het programma, net zoals beeldhouwen. Zijn ontwikkeling in de kunst kwam in een stroomversnelling. Het stond centraal in zijn leven. Zijn jeugddroom ontwaakte en kwam tot leven.
231: Zelfportret in Atelier
In Noordwijk deed hij mee aan schilderfestivals. De vrije-academies maakte plaats voor een beroepsmatige kunstopleiding. In 2005 werd hij toegelaten op de Wackers Academie te Amsterdam. Tijdens deze opleiding aan de Wackers Academie nam hij deel aan veel workshops. Bij het bereiken van zijn prepensioen vestigde hij met zijn echtgenote zich in het voormalig pand van de ‘De Ruyter, de muisjes, de broodversierder’ in de Brinkstraat.
Hier begint hij een galerie in hedendaagse figuratieve kunst. In 2009 studeert hij af aan de Wackers Academie onder de afstudeerbegeleiding van Sam Drukker. Peter gaat steeds meer en meer ‘en plein air’ schilderen. Hij wordt inmiddels regelmatig gevraagd om te schilderen in Domburg, Katwijk aan Zee en nu ook Noordwijk aan Zee. Samen met internationale schilders zetten de vroegere schilderkolonies waar op de kaart. Ook in Bergen NH schildert Peter tijdens de kunst10daagse. In zijn ‘Galerie Peter Altena’ in de Brinkstraat in Baarn komt hij verder tot bloei en wil hij zijn nieuwe beroep verder tot ontplooi blijven brengen.